من که گفتم این بهار افسردنی است
من که گفتم این پرستو مردنی است
من که گفتم ای دل بی بند و بار
عشق یعنی رنج ، یعنی انتظار
آه عجب کاری به دستم داد دل
هم شکست و هم شکستم داد دل . . .
عاشق گمنام نوشت:
ای اشک ، آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است
امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم ، کسی یار کسی نیست .
یک نفر امد قرارم را گرفت
برگ و بار و شاخسارم را گرفت
چهار فصل من بهار بود ، حیف
باد پائیزی بهارم را گرفت
اعتباری داشتم در پیش عشق
با نگاهی ، اعتبارم را گرفت
عشق یا چیزی شبیه عشق بود
آمد و دار و ندارم را گرفت . . .
عاشق گمنام نوشت:
خدایا"آلودگی" آدمها از حد گذشته...
دنیا را چند روز تعطیل نمی کنی؟
ﭼﻪ ﺍﻳﺪﻩ ﺑﺪﻱ ﺑﻮﺩﻩ، ﺩﺍﻳﺮﻩ ﺍﻱ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺎﻋﺖ!
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﮑﻨﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻫﺴﺖ...
اما ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ؛ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻳﮏ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﻧﻤﻲ ﭼﺮﺧﺪ!
ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺧﻄﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻲ ﺩﻭﺩ
ﻭ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ،
ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ،
ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ...
ﺍﻳﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﺍﻳﺮﻩ، ﺍﻳﺪﻩ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻱ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!
ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺏ، ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﻲ ﺍﺳﺖ!
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﻱ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻱ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ،
ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻫﻤﻪ ﺩﮐﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ،
ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﻲ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﻲ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺷﻦ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ
ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻋﻤﺮ ﻳﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ...!
ﺗﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻳﺶ ﻣﻲ ﺍﻳﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ، «ﺧﻂ» ﺍﺳﺖ ﻧﻪ «ﺩﺍﻳﺮﻩ »!
و ﺯﻣﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﺩد...!
این شعر را همین حالا بخوان
وگرنه بعدها باورت نمی شود
هنگام سرودنش چگونه دیوانه وار عاشقت بودم
همین حالا بخوان
این شعر را که ساختار محکمی ندارد
و مثل شانه های تو هربار گریه می کنم می لرزد
هربار گریه می کنم
و پیراهن هیچ فصلی خیس تر از بهاری نخواهد بود
که عاشقت شدم.........
عاشق گمنام نوشت:
گـــــــــــاهی
هیچکس را نداشته باشی بهتر است ...!
بـــــاور کــــن
بعضــیها تنــــــــــــهاترت مـــــــی کنند ...
زن
زاییده نمی شود
ساخته می شود
و دختری که صدای گریه های عروسک تازه اش
از تمام شریان هایش عبور می کند
چه دیر می فهمد اگر گل های چادر مادرش را
محکم تر بو می کرد
هیچ وقت گم نمی شد
و چه زود یاد می گیرد لالایی های تازه اش را
باید خرج آجرهای خانه اش کند
تا مدادهای رنگی دخترش
سقف ها را با درد کمتری روی دیوارها بکشند
عاشق گمنام نوشت:
آن روز که از پیله خارج شود.. زنی جلوه خواهد کرد..
خدایا
هرگاه عاشقانه خواندمت
عاشقانه تر جواب دادے هرگاه خالصانه تمنایت ڪردم
مشتاقانه تر اجابت کردے چه روزها ڪه ندیدمت ولے تو دیدے
چه حڪمتے ست در خدایے تو
ڪه این چنین مهربانے میڪنے
عاشق گمنام نوشت:
سبحان الله ...
چه جشنواره و چه تندیسی قادر است این لحظه قابل ستایش را تقدیر کند !
این قدرت بی نظیر خالق بی همتاست ...
همیشه دعا کنید
چشمانی داشته باشید
که بهترینها را در ادمها ببیند
قلبی که خطاکارترینها را ببخشد
ذهنی که بدیها را فراموش کند و روحی
که هیچگاه ایمانش به خدا را از دست ندهد
عاشق گمنام نوشت:
ﻭﻋﺪﻩے ﺧــــﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺘـﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ ...
ﺗﺎ ﻓﺘﺢ ڪنے ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ
ﻭ ﻣﻤڪﻦ ڪنے؛ ﻧﺎﻣﻤڪنﻫﺎﺭﺍ
ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭے؛
ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻴﻬﺎ ﺭﺍ ...
ﭘﺲ امروز ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻪ ﺧــدﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ...
آرامش
سهم دل هایست
که نگاهشان به نگاه خداست
آرام باش آستین ها را بالا بزن
دستان خدا را خواهی دید
که زودتر از تو دست به کار شده اند...
عاشق گمنام نوشت:
بزرگترین خشنودی های زندگی
زمانی به دست می آید
که انسان بداند
در راستای باورهای راستین خود
رفتار کرده است....
وعده گاهی ست مرا می دانم
دلم از هر چه قفس بیزار است.
سینه ام پنجره ای ست،
سوی عشاق جهان می راند
شوق پرواز ترا می خواند
که در او نبض تپیدن جاریست...
آشیانی ست مرا می دانم
ره آواز ترا می خواند
که در او نقش رفاقت جاریست
روح پیکار ترا می خواند
پر و بالی ست مرا می دانم،
در افق های نگاهت جاریست،
بی تو فریاد دلم پوشالی ست ...
عاشق گمنام نوشت:
هر بار که می‌خواهم به سَمتَـت بیایم،
یادم می‌افتد که،
"دلتنـگی"
هرگز بهانهِ خوبی برای تکرار یک "اشتباه" نیست.
