همه انسان ها...

من همه افراد «زمین» و همه انسان های« زمان» را دیدم 

که همه در یک چیز مشترک بودند:« متفاوت بودن!!» 

بنابراین دانستم که انسان نه «کالایی تولیدی» ، 

که «کیمیایی توحیدی» است؛

پس هر انسان «موجودی منحصر به فرد» است و «وجودی بی هماورد».

 هر انسان مشتاقانه می خواهد «خودش» باشد.

هر انسان یک« زبان آزاد» برای «گُفتن» دارد

و هزاران «غنچه استعداد» برای «شکُفتن».

هر انسان یک «وجدان ذاتی» دارد و یک« ایمان درجاتی»!

آفرینشگر هستی به هر انسان عقل و خرد داد 

تا خود« راه» را از «چاه» « بازشناسد» 

و در پویش «راه» از هیچ «پادشاه» « نهراسد»!

عاشق گمنام نوشت:

یارب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده
چشم بینا ، جان آگاه و دلی هشیار ده

مدتی گفتار بی کردار کردی مرحمت
روزگاری هم به من کردار بی گفتار ده