غنچه از خواب پرید...

غنچه از خواب پرید

و گلی تازه به دنیا آمد.

خار خندید و به گل گفت: سلام

و جوابی نشنید.

خار رنجید ولی هیچ نگفت،

صبح فردا که رسید،

خار با شبنمی از خواب پرید،

گل صمیمانه به او گفت: سلام.

ساعتی چند گذشت،

گل چه زیبا شده بود.

عاشق گمنام نوشت:

دست بی رحمی آمد نزدیک...

گل سراسیمه ز وحشت افسرد...

و برفت خار در آن دست پلید...

و گل از مرگ رهید...