حال پرسیدن...

سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم
بازگویم که عیانست چه حاجت به بیانم

من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم
نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن
که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

عاشق گمنام نوشت:

جنس من از آهن و از سنگ نیست

من دلم تنگ است و یار دلتنگ نیست

حال دل از من نمیپرسی چرا

حال پرسیدن که دیگر ننگ نیست