هدیه خدا

هدیه خدا

هدیه ام از تولّد / گریه بود

خندیدن را تو به من آموختی.

سنگ بوده‌ام تو کوهم کردی

برف می شدم تو آبم کردی

آب می شدم تو خانه ی دریا را نشانم دادی.

می دانستم گریه چیست

خندیدن را تو به من هدیه کردی.

چهار چیز...

چهار چیز است که نمی توان آنها را بازگرداند...

سنگ ... پس از رها کردن!

حرف ... پس از گفتن!

موقعیت... پس از پایان یافتن!

و زمان ... پس از گذشتن!

آخـــــرین فـــــرد

آخـــــرین فـــــردی کـــــه ,

درســـــت قبـــــل از خـــــواب ,

در مـــــوردش فکـــــر می کنیـــــد ...

کســـــی اســـــت کـــــه ,

" قلــ♥ــب " شمـــــا بـــــه او تعلـــــق دارد

احتمالیست...

آوای باد انگار، آوای خشکسالیست

دنیا به این بزرگی، یک کوزه ی سفالیست

باید که عشق ورزید، باید که مهربان بود

زیرا که زنده ماندن، هر لحظه احتمالیست...!

بودن یا نبودن!

گاهی آدم میماند بین بودن یا نبودن!

به رفتن که فکر می کنی

 اتفاقی می افتد که منصرف می شوی...

میخواهی بمانی،

رفتاری می بینی که انگار باید بـــروی!

این بلاتکلیفی خودش کلــــی جهنـــــــــــــــم است..

دل زیبا

حال ما با دود و الکل جا نمیاید رفیق....

زندگی کردن به عاشق ها نمیاید رفیق...

روحمان آبستن یک قرن تنها بودن است....

طفل حسرت نوش ما دنیا نمیاید رفیق....

دست هایت را خودت"ها"کن اگر یخ کرده اند...

از معشوقه هامان "ها"نمیاید رفیق...

هضم دلتنگی برای موج آسان نیست...

آب دریا بی سبب بالا نمیاید رفیق...

یا شبیه این جماعت باش یا تنها بمان...


هیچکس سمت دل زیبا نمی آید رفیق. ..!

دید و رفت

چشم هایم بسته بود و از لبانم بوسه ای دزدید و رفت

بذر عشق و نیستی در سینه ام پاشید و رفت

دل پریشــان کرد و آرام و قرارم را گرفت

با لب شیرین خود بر روی من خندید و رفت

بر سرش اسپند چرخاندم که ماند پیش دل

باز ترفندی زد و از پیش من چرخید و رفت

خواستم از دل بپرسم چیست این بازی دل

با زرنگی یک غزل از مولوی پرسید و رفت

گفتمش دیوانه ام کردی بمان نزد دلم

چشم گریان مرا در انتظارش دید و رفت

خوشبختی

خوشبختی

یعنی اینکه خدا آنقدر عزیزت کنه

که تو مایه آرامش دیگری بشی

تنهایی بد است

تنهایی بد است
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را
با آدم هایی پر کنی
آدم هایی بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن
یک چراغ بستگی دارد ...!

عطرها

عطرها بی رحم ترین عنصر زمین اند . . .
بی آنکه بخواهی میبرنت تا قعر خاطراتی که برای فراموشیشان تا پای غرور جنگیدی …